Τα έθιμα του ελληνικού γάμου και τι συμβολίζουν

Τα έθιμα του γάμου μπορεί να πέρασαν τα χρόνια αλλά έχουν διαχρονική αξία. Ας μάθουμε λοιπόν μαζί τι συμβολίζουν τα πιο γνωστά από αυτά.

Κυρίως τα παλιά χρόνια, αλλά μέχρι και σήμερα σε μερικές περιοχές της Ελλάδας, οι προετοιμασίες του γάμου για τις κοπέλες άρχιζαν όταν ήταν ακόμη μωρά παιδιά. Οι μητέρες έφτιαχναν τα προικιά για τις κόρες τους και μάζευαν όλα τα απαραίτητα γιά το νοικοκυριό τους. Η προίκα επίσης συμπεριλάμβανε χωράφια, κοπάδια ζώων και χρήματα. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, ο πατέρας της νύφης ήταν υπεύθυνος να δώσει επιπλωμένο σπίτι στην κόρη και στο γαμπρό του!

Κατά την διάρκεια του μυστηρίου οι κουμπάροι αλλάζουν τρεις φορές πρώτα τα δαχτυλίδια και μετά τα στέφανα. Οι καλεσμένοι του γάμου, όταν έρθει η στιγμή για το ζευγάρι να χορέψει το χορό του Ησαΐα τους ρίχνουν κουφέτα και ρύζι και σε μερικές περιοχές χτυπούν τον κουμπάρο στην πλάτη φωνάζοντας “άξιος”.

Τα στέφανα του γάμου συμβολίζουν βασιλικές κορώνες. Μετά το γάμο, ο γαμπρός και η νύφη τα βάζουν συνήθως πάνω από το νυφικό κρεβάτι ή στο εικονοστάσιο. Πριν το μυστήριο, τα στέφανα είναι μέσα σε δίσκο γεμάτο κουφέτα. Είναι παράδοση σε πολλά μέρη οι ελεύθερες κοπέλες να βάλουν τα κουφέτα του δίσκου κάτω από το μαξιλάρι τους. Ένα ακόμα έθιμο, που κρατάει μέχρι τις μέρες μας, είναι ή νύφη να γράψει τα ονόματα των ελεύθερων κοριτσιών πίσω από το παπούτσι της. Το πρώτο όνομα που θα σβήσει είναι αυτής που θα παντρευτεί πρώτα.

Στο σημείο που ο ψάλτης λέει «Η δε γυνή ίνα φοβείται τον άνδρα», τα παλιά χρόνια ο γαμπρός πατάει αν προλάβει πρώτος της νύφης το πόδι, αλλά μερικές φορές τον προλαβαίνει η νύφη. Οι καλεσμένοι σ’αυτό το σημείο περιμένουν ποιος θα προλάβει και χειροκροτούν!

Οι προετοιμασίες του γάμου για τις κοπέλες άρχιζαν όταν ήταν ακόμη μωρά παιδιά.

 

Ο παπάς δίνει λίγο πριν τον χορό του Ησαΐα, στη νύφη και στο γαμπρό κόκκινο γλυκό κρασί να πιουν από το ίδιο ποτήρι. Όσο κρασί μείνει, πρέπει να το πιει ο κουμπάρος κι η κουμπάρα όταν τελειώσει η τελετή ή πριν σε μερικές περιπτώσεις.

Μετά την τελετή του γάμου, οι καλεσμένοι παίρνουν μπομπονιέρα γεμάτη κουφέτα τυλιγμένα σε τούλι. Ο αριθμός των κουφέτων πρέπει να είναι μονός. Μετά από την εκκλησία πάνε όλοι οι καλεσμένοι στο γλέντι του γάμου όπου παίζουν λαούτα και βιολιά και χορεύουν τους παραδοσιακούς χορούς. Η νύφη ανοίγει το χορό συνήθως με το τραγούδι «Ωραία πουν” η νύφη μας κι ωραία τα προικιά της» . Καθώς η νύφη χορεύει και καθ” όλη τη διάρκεια του πανηγυριού, οι καλεσμένοι καρφιτσώνουν χαρτονομίσματα πάνω στο νυφικό της.
Μετά από το πανηγύρι, ο γαμπρός και η νύφη φεύγουν για το γαμήλιο ταξίδι (ή Μήνα του Μέλιτος). Το γαμήλιο ταξίδι ήταν μυστικό. Κανένας δεν έπρεπε να ξέρει που θα έπαιρνε ο γαμπρός τη νύφη. Όλη την πρώτη χρονιά του γάμου δεν επιτρέπανε στη νύφη να στενοχωριέται, να πάει σε κηδεία, ούτε ακόμα να φάει κόλλυβα.

Οι παράνυμφοι
Είναι οι αντιπρόσωποι του λαού του Θεού, της Εκκλησίας, και μάρτυρες στην υπόσχεση αγάπης και αφοσίωσης μεταξύ των δύο. Οι παράνυμφοι πλαισιώνουν το ανδρόγυνο με την αγάπη τους. Προσεύχονται κι αυτοί, για να έρθει η ευλογία του Θεού στο γάμο, αλλά και υπόσχονται, να στέκονται πάντοτε δίπλα στους νεόνυμφους και να τους στηρίζουν.

Οι λαμπάδες
Οι δύο λαμπάδες που πλαισιώνουν το ιερό τραπέζι με το Ευαγγέλιο, καίνε από την αρχή ως το τέλος του μυστηρίου. Συμβολίζουν τις πύρινες γλώσσες της Πεντηκοστής, καθώς και την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος που δίνει Θεία Φώτιση στους νεόνυμφους.

Οι αρραβώνες
Η ακολουθία του αρραβώνα προηγείται της ακολουθίας του γάμου. Παλαιότερα, ο αρραβώνας ήταν υπόσχεση για γάμο και χρησίμευε για την προετοιμασία των μελλόνυμφων, δίνοντας τους την ευκαιρία να γνωριστούν και να αγαπήσουν ο ένας τον άλλο. Πλέον, ο αρραβώνας είναι ακόμα μια ευχή και ευλογία της Εκκλησίας για τους μελλονύμφους.

Οι βέρες
Ο κύκλος είναι ένα σχήμα χωρίς αρχή μέση και τέλος και συμβολίζει την αιωνιότητα. Οι βέρες δείχνουν την αδιάκοπη αλυσίδα των γενεών μέσα από την αιώνια ένωση του ζευγαριού και συμβολίζουν την αιώνια αγάπη, τη δύναμη της σχέσης και την ένωση του άνδρα με την γυναίκα.
Τα δαχτυλίδια χρησιμοποιούνται από αρχαιοτάτων χρόνων, σαν σύμβολα της υπόσχεσης για γάμο, και συχνά τα συναντούμε στην Παλαιά Διαθήκη. Εκτός όμως από τα σύμβολα του δεσμού μεταξύ των δύο, είναι και σύμβολα εξουσίας και τιμής. Στην αρχαία εποχή, ο άνδρας, έδινε με το δακτυλίδι την εξουσία στη γυναίκα του, να άρχει μέσα στο σπίτι του. Οι βέρες είναι συνήθως χρυσές γιατί ο χρυσός σαν υλικό είναι άφθαρτο και καθαρό και ανόθευτο.

H ένωση των χεριών
Σε κάποιο σημείο της ακολουθίας ο ιερέας, προσευχόμενος για την ένωση τους, με ομοφροσύνη σε «σάρκα μία», ενώνει συμβολικά τα δεξιά χέρια του γαμπρού και της νύμφης. Τα χέρια παραμένουν ενωμένα σε όλη τη διάρκεια του μυστηρίου δείχνοντας την αιωνιότητα της ένωσης αυτής. Από εκείνη τη στιγμή βρίσκονται σε αρμονία ψυχής και σώματος.

Τα στέφανα
Τα στέφανα είναι βασιλικά σύμβολα. Με το γάμο δημιουργείται ένα νέο βασίλειο, το σπίτι και η οικογένεια του ζευγαριού. Ο ιερέας αφού ευλογήσει τα στέφανα πάνω στο ευαγγέλιο, κάνει το σημείο του σταυρού πάνω από τα κεφάλια τους και επικαλείται τον ίδιο τον Θεό, να τους στεφανώσει με δόξα και τιμή, στο νέο τους βασίλειο, όπου θα πρέπει να κυβερνήσουν με σύνεση, σοφία και δικαιοσύνη.
Τα στέφανα του γάμου, υπενθυμίζουν επίσης τα στέφανα των μαρτύρων, τονίζοντας τη μαρτυρική διάσταση της Χριστιανικής ζωής και τις θυσίες που χρειάζεται να γίνουν μέσα στο γάμο. Συμβολίζουν το αιώνιο δέσιμο του ζευγαριού στη ζωή, γιʼ αυτό ο παπάς, συμβολικά μετά το τέλος του μυστηρίου, δένει τις κορδέλες των στεφάνων σφιχτά μαζί.

Ο χορός του Ησαΐα
Οι σύζυγοι κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην καινούργια αρχή της ζωής τους οδηγούμενοι από την Εκκλησία, που αντιπροσωπεύεται από τον ιερέα. Ο κύκλος συμβολίζει την τελειότητα και η κυκλική κίνηση την αιωνιότητα.

Το ρύζι με τα ροδοπέταλα
Συμβολίζουν το ρίζωμα του ζευγαριού, την καλοτυχία και τον ευτυχισμένο και ανθόσπαρτο βίο.

Οι καλεσμένοι
Η παρουσία άλλων Χριστιανών στο μυστήριο του γάμου έχει ως σκοπό την προσευχή για το νέο ζευγάρι.

Τα κουφέτα
Συμβολίζουν τις χαρές και τις λύπες του γάμου. Συμβολίζουν επίσης τη γονιμότητα και τους διαδόχους που θα αποκτήσει το ζευγάρι. Ο αριθμός των κουφέτων είναι αδιαίρετος συμβολίζοντας πως το ζευγάρι θα μοιράζεται τα πάντα και θα παραμείνει αχώριστο.
Το μυστήριο του γάμου δεν επιτρέπεται στις εξής μέρες:
5-6 Ιανουαρίου (των Φώτων)
Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και Μεγάλης Εβδομάδας
Κατά τη διάρκεια του Δεκαπενταύγουστου (1-15 Αυγούστου)
29 Αυγούστου (Αποκεφάλιση του Ιωάννου του Προδρόμου)
14 Σεπτεμβρίου (Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού)
13-25 Δεκεμβρίου
Δεσποτικές Εορτές (Όλες τις γιορτές του Χριστού)

Όλη την πρώτη χρονιά του γάμου δεν επιτρέπανε στη νύφη να στενοχωριέται, να πάει σε κηδεία, ούτε ακόμα να φάει κόλλυβα.